Kaczka Mandarynka
U obu płci pióra z tyłu głowy tworzą charakterystyczny czub.
U samca lotki drugorzędowe są znacznie wydłużone i tworzą przy złożonych skrzydłach sterczące ku górze grzebienie. Samiec ubarwiony bardzo jaskrawo. Od nasady dzioba, przez oko, po koniec czuba ciągnie się szeroki, biało-kremowy pas.
Ponad nim czoło i przód ciemienia metalicznie zielony, zaś tył ciemienia i potylica rdzawa. Boki głowy rdzawe, w tylnej części wąski metaliczno-zielony pas. Przód szyi i pierś metaliczno-fioletowe, w dolnej części przez fioletową plamę ciągną się dwa białe pasy. Grzbiet ciemny, boki beżowe. Grzebienie złożone z drugorzędowych lotek rdzawe z białymi końcami. Ogon ciemny, podogonie białe. Na skrzydłach zielone lusterka. Nogi i dziób czerwone.
Samica znacznie skromniej ubarwiona. Wierzch ciała szary o oliwkowym odcieniu, z wąskim białym pasem przez oko. Kantarek, podbródek i przód szyi białe. Spód ciała popielaty w duże, jasne plamy, podogonie białe, ogon czarny. Na skrzydłach metaliczne zielone lusterka.
Kaczka w ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w kwietniu - maju 7-12 jaj.
Jaja składane w jednodniowych odstępach wysiadywane są przez okres 28-30 dni przez samicę.
Pisklęta opuszczają gniazdo po wykluciu, a umiejętność latania zdobywają po 40-45 dniach, tym samym stają się samodzielne.
Kaczki Mandarynki są gatunkiem chronionym.

Kaczka Karolinka
Samiec ma wierzch głowy i czub zielony z metalicznym połyskiem, oraz dwiema białymi pręgami, dolna część głowy i otoczenie oka niebiesko-purpurowe, policzki i gardziel białe, pierś kasztanowo-purpurowa w białe cętki, wierzch ciała brązowo-zielono-błękitny, boki płowożółte o drobnym, pionowym pręgowaniu.
Samica brązowa z domieszką żywszych kolorów jak u samca.
Samica składa 8-12 białych jaj i wysiaduje je 28-30 dni.


Brążówka

Kaczka ta zamieszkuje tereny północnowschodnie Ameryki. Bardzo często mylona ze znaną wszystkim kaczką krzyżówką

  Od końca XX wieku liczba osobników drastycznie zmalała, jednak dzięki ludziom walczącym i dbającym o ochronę Kanady i Stanów Zjednoczonych liczba osobników nie tyle przestała maleć, co nawet w pewnym momencie powoli zaczęła wzrastać.

Działo się tak, ponieważ polowania zostały ograniczone w roku 1983 r., a następnie ustabilizowały się, a liczba osobników zaczęła wzrastać.


Cyraneczka żółtodzioba
Zarówno samiec jak i samica mają jednakowe ubarwienie.
Głowa szarobrązowa, z prążkami w kształcie fal.
Pióra nadogonowe oraz wierzch ciała w kolorze czarnobrązowym.
Nieco dłuższe pióra grzbietowe w odcieniu czarnoniebieskim z połyskiem fioletu, obwódki ciemnobrązowe.
Część przednia szyi wraz z piersią szarobrązowa z licznymi czarnymi plamkami.
Lusterko błyszczące zielonkawe.
Górna część dzioba posiada barwę żółtą.